JAN DEWILDE: ‘Parijs was in het Europa van de 19de eeuw de onbetwiste “capitale de la musique”, de plek waar componistencarrières werden gemaakt of gekraakt. We gaan op zoek naar de sfeer van toen en bezoeken de somptueuze Opéra Garnier, dé operatempel van die tijd. En met Rigoletto en La Bohème hebben we 2 absolute hoogtepunten uit het operarepertoire op het programma. Opera’s van Italiaanse componisten die ook in Parijs succes en roem zochten.’
Verdi’s 'Rigoletto'
Verdi’s opera Rigoletto is ongetwijfeld een van de meest bekende en geliefde romantische Italiaanse opera’s. Het tragische verhaal over de hofnar Rigoletto was van in het begin een daverend succes. U weet nog wel: Rigoletto probeert koste wat kost zijn dochter Gilda geheim te houden voor de vrouwengek die de hertog is. Maar tevergeefs, hij onderneemt dan ook van alles om haar geschonden eer te wreken, met noodlottig gevolg. Verdi maakte van de partituur een wervelende aaneenschakeling van semikomische koren, lyrische aria’s, hartstochtelijke duetten en een magistraal kwartet. Een waar genot voor elke operaliefhebber.
Puccini’s 'La Bohème'
Giacomo Puccini baseerde zijn meesterwerk op Henri Murgers roman Scènes de la vie de bohème uit 1849. De veristische opera is een schitterende sfeersetting van het Parijse Quartier Latin eind 19de eeuw, met de typische armoede en ontbering maar ook de jeugdige moed en levensvreugde. La Bohème was vernieuwend vanwege het milieu waarin deze realistische opera zich afspeelt: de vrijgevochten wereld van de bohemiens en hun vriendinnetjes. Puccini vormde in La Bohème alledaagse emoties om tot grote kunst. De personages zijn wezens van vlees en bloed en zingen de intensiteit van gevoelens uit in wondermooie melodieën. De componist schreef gevoelige passages met als beroemd hoogtepunt de aria Che gelida manina, het moment dat de liefde tussen de 2 hoofdpersonen Rodolfo en Mimì ontluikt. De dood van de zieke Mimì ontroert altijd wanneer die levensecht wordt uitgevoerd, zoals Puccini eiste. Hij wilde geen uitbundige sterfaria maar een steeds zwakker wordende stem. Tegenover het tragische liefdespaar Rodolfo en Mimì staat als komische noot een koppel dat voortdurend ruzie aan het maken is: Marcello en Musetta.