‘Het klapke’

Nora De Clerck

Voor het plezier van het reizen

Ik ben een kritisch persoon, ‘ik ben geen gemakkelijke’. 

Ik heb veel gereisd zowel individueel als in groep. Voor mijn werk als onderzoeker in de biomedische beeldvorming en fysioloog aan de Universiteit Antwerpen, maar ook om het plezier van het reizen. Met Davidsfonds Cultuurreizen maakte ik al meer dan 10 reizen. Ik ging onder andere op cruise van Southampton naar New York. Een samenwerking van Davidsfonds Cultuurreizen met het Red Star Line Museum. Het was een mooie reis, 6 volle dagen op zee met 12 lezingen door Greet De Keyser en John Everaert. Ik heb ze allemaal gevolgd. Vooral de discussies achteraf waren boeiend.

Cruises zijn oké maar ik hou niet van te grote boten. Het groepsgevoel verdwijnt dan snel. Ook ‘grand chichi’ hoeft voor mij niet. Ik ben al verschillende keren in New York geweest. En ik ben er tijdens die reizen enkele keren in mijn eentje op uitgetrokken. Ik wil niet altijd hetzelfde zien of hetzelfde verhaal horen. 

Ik ben ‘een brosser’, ja. Ik verlaat soms de groep om zelf dingen te ontdekken. Sommige reisleiders hebben dat niet graag. In Moskou kon ik de reisleider enkel gerust stellen als ik telefoon en adres doorgaf van vrienden van mij die ik daar wilde bezoeken. Die bezorgdheid geeft mij wel een goed gevoel. Dat toont betrokkenheid en de verdere gesprekken over dat onmetelijke land waren heel boeiend.

Reisleider als troef

Ik ga er geen doekjes om winden. Bij al de organisaties waarmee ik een groepsreis maakte, heb ik uitstekende en ronduit slechte reisleiders gekend.

Een te vol programma is vooral nefast. Je wordt afgejakkerd en mijn knieën zijn niet meer te best. Een reis samenstellen waarbij iedereen zich goed voelt, is niet evident. Maar toch. 

Kijk, een reis leiden is durven anticiperen. 

New York, een etentje op de eerste verdieping van een restaurant. Een reizigster zat in een rolstoel en er was geen lift. Enkele mannen droegen haar de trappen op. Probleem opgelost? Neen, dat is vernederend voor die vrouw, zoals zij later aan mij toegaf. Regel dan een tafeltje voor 4 of 6 personen op het gelijkvloers. Grijp in.

De Seine-cruise, van Parijs naar Honfleur. Wij vertrokken in Brussel-Zuid met de Thalys. Ik woon in Antwerpen waar diezelfde Thalys passeert. Maar ik mocht niet in Antwerpen opstappen. Ik wilde daarvoor bijbetalen, ik drong aan, maar het kon niet. Op de terugreis hetzelfde spel. Ik dacht nog: ik blijf zitten en stap in Antwerpen af maar ik heb het toch niet gedaan.   

Mijn ideaal profiel van reisleiders? Ze zijn bezorgd om alle mensen in de groep. Ze zijn niet te eigengereid. Ze praten niet de hele reis vol. Ze houden zich aan gemaakte afspraken en timing en hebben een grote kennis van zaken van de bestemming. 

Een ‘klapke’ doen

Tijdens de cruise naar New York heb ik met reizigers, en Greet en John, vaak gedebatteerd over de relaties tussen Rusland en de VSA. Rusland, dat is mijn passie. Een uitermate fascinerend land, dat ik al verschillende keren bezocht.

Ook muziekreizen kunnen boeiend zijn. Met reisleider Piet Swerts die heel verhelderend de muziekstukken duidde, kon je uren praten over de ensceneringen in Puccini’s opera Tosca. Ik heb tijdens die reis veel geleerd over het componeren van muziek.

‘Het klapke’ met reizigers en reisleiders is voor mij het belangrijkste. Je ontmoet er gelijkgestemde zielen. De bestemming, de thema’s van kunst en cultuur en de prijs fungeren als een filter voor het gezelschap. 

Reisleiders met een sterke persoonlijkheid stimuleren een dergelijke sfeer van openheid en dialoog zoals Karel Peeters of de helaas veel te vroeg overleden Vic De Donder. 

Ideeën uitwisselen, aspecten van wat je overdag hebt ervaren ‘s avonds aan tafel bij een lekker diner uitdiepen. Zalig!