Hemelse muziek beleven
Frida Bogaerts
Reizigster Frida Bogaerts houdt van muziek. Ze vindt dan ook haar gading in de muziekreizen van Davidsfonds Cultuurreizen.
"De hoofdreden waarom ik de Davidsfonds muziekreizen waardeer, zijn de uitstekende muzikale uitvoeringen van fantastische componisten op mooie locaties. Ook de accommodaties bevallen mij. Niet luxueus maar zeer verzorgd. Zo ben ik al 4 keer naar Salzburg geweest.
Ik wil Mozart horen, Mozart beleven.
In een uitvoering van de Wiener Philharmoniker is dat hemels. Of Rolando Villazon, de Frans-Mexicaans operazanger, toen ik die voor de 1ste keer hoorde, was ik dadelijk verkocht.
Ook het vaak drukke programma stoort mij niet. Ik reis om te leren. Wat tijd om te ontspannen, vind ik wel belangrijk. En ervaringen uitwisselen. Vaak gebeurt dat ‘s avonds in het hotel, informeel, met een drankje. Ik weet niet of je zoiets op een meer formele wijze moet organiseren, zoals de volgende dag een halfuurtje uittrekken om een nabespreking te houden. Wat ik wel weet, is dat ik er veel zou van opsteken want er zitten echte muziekkenners bij ons reispubliek. Daarnaast heb je ook de informele uitwisselingen aan tafel. Dat is enorm verrijkend en stimulerend. Je verdiept je in je passie met soortgenoten."
Onvergetelijk
Als we Frida vragen welke reis haar zeker is bijgebleven, moet ze niet lang nadenken.
“Wij logeerden in het Italiaanse Castello Proceno, een 16de-eeuws kasteel in een prachtig landschap met reisleider Sigiswald Kuijken. Ook zijn vrouw en zijn dochter Marie waren mee. Tijdens die reis heb ik, zonder overdrijven, verschrikkelijk veel geleerd, vooral over Bach. Dat was puur genieten. Sigiswald en Marie begeesteren vanuit hun vakkennis en hun avondconcerten, exclusief voor ons. Het zijn unieke ervaringen dat je met zulke mensen een week kan samenleven. Zij waren plotseling zo nabij, ook aan tafel waar werd gelachen en moppen werden getapt.
Wij maakten er een aardbeving mee, maar het kasteel hield stand. Met de kasteelvrouw, een heel oude dame, ik denk dat zij van adel was, kon je gewoon ‘een klapke doen’. We hebben haar privé-vertrekken mogen bekijken en doken meteen de geschiedenis in. Een reis die ik niet snel zal vergeten.”
Maar soms kan het natuurlijk ook eens tegenvallen. Zeker als het slechte weer roet in het eten strooit.
“Torre del Lago Puccini, ook in Italië, doe ik nooit meer. Oorspronkelijk was het gewoon Torre del Lago maar men heeft de naam van zijn beroemdste inwoner, Giacomo Puccini, eraan toegevoegd. In zijn villa aan het meer schreef Puccini onder meer de beroemde opera’s Tosca en Madame Butterfly.
Het was Puccini’s wens dat zijn opera’s nog eens werden opgevoerd aan het meer ... in openlucht. In 1930 gebeurde dat voor de 1ste keer en van het midden van de jaren 60 af is het festival (juli/augustus) verhuisd naar een openluchttheater aan het meer. Schitterende opera’s maar ‘s avonds werden wij enkele keren getrakteerd op regenbuien ... dus iedereen weg. Dat is overmacht, maar mijn besluit staat vast: ik ga nooit meer naar een muziekfestival in openlucht.”
Authentieke ontmoetingen
Reizen is ook nieuwe culturen leren kennen. En bijleren over de lokale bevolking.
In een groepsreis is het niet zo eenvoudig een persoonlijk contact te hebben met de lokale bevolking. Soms maak je het wel eens onverwacht mee.
"In Bhutan bijvoorbeeld, daar hadden wij een vaste buschauffeur maar de groep werd opgesplitst. De tweede chauffeur nodigde ons uit bij hem thuis. Zodat wij het interieur van een Bhutanees huis konden bekijken. Wij ontmoetten er zijn vrouw, zijn zoontje en zijn moeder. En er werd ons een lokaal drankje aangeboden. Die reis hebben we op een akker allemaal een boompje geplant en de chauffeur beloofde om ervoor te zorgen dat het grote bomen zouden worden. Ik hoop dat het gelukt is!”
Frida houdt zich tijdens haar reizen en ontmoetingen ook vast aan een belangrijk principe.
“Wij zijn te gast en wij moeten ons als gasten gedragen. Dat is één van mijn principes en op mijn reizen met het Davidsfonds gebeurt dat ook. Ik vind ons heel discreet. De kleine groepen werken hier aan mee, want je neemt veel minder plaats en ruimte in.
Respect voor het anderen is ook één van mijn principes. Met het personeel in hotels en restaurants ga je beleefd om."
Je geeft een glimlach en je krijgt een glimlach terug. Zo simpel is het.